Blog

Boeken en plannen

“Hey Toeps, hoe gaat het eigenlijk met je boeken?” In deze blog vertel ik jullie waar ik de laatste tijd zoal mee bezig ben/was, en geef ik jullie een klein kijkje achter de schermen in het leven van een vallende sterauteur die nooit helemaal tevreden is (de negatieve uitleg), of altijd streeft naar meer en beter (de positieve uitleg). Ik hoor ook graag jullie antwoord op mijn vragen, dus laat vooral een reactie achter!

Een andere pelgrimstocht door Shikoku – Deel 2

Net als in Shimanto, had ik in Takamatsu twee single rooms geboekt – al was dat deze keer niet zo zeer om bij te komen, maar omdat de meeste hotels rondom het stations erg duur waren, en er bij Toyoko Inn enkel nog single rooms beschikbaar waren. Voor rokers, ook nog. Gelukkig bleek bij het inchecken dat dit 1) een spiksplinternieuw hotel was, dat pas twee maanden eerder geopend was, en 2) er nog twee kamers voor niet-rokers vrij waren, die ze voor mij, trouwe kaarthouder van de Toyoko Inn Club Card, wel even konden omboeken.

Inchecken kon nog niet, daarvoor waren we te vroeg. Maar het grootste deel van onze bagage konden we bij de receptie achterlaten, waarna we een pak lichter de stad in konden. Onze eerste stop was een udon-restaurant. Udon is hét gerecht van Takamatsu, vandaar. Ik was vijf jaar eerder ook al in Takamatsu geweest, en toen had ik in precies ditzelfde restaurant udon gegeten.

Een andere pelgrimstocht door Shikoku – Deel 1

Wie de 四国八十八箇所 (Shikoku Hachijūhakkasho), ofwel de Shikoku Pilgrimage loopt, bezoekt 88 tempels ter ere van de Boeddhistische monnik Kūkai, in een tocht van zo’n 1200 kilometer. Oorspronkelijk ging dat te voet, in een wit jasje en met een geweven punthoed op. Tegenwoordig nemen pelgrims ook gewoon de bus en de trein, al zagen we ook af en toe nog een die-hard langs de autoweg wandelen. De (wandel)tocht leidt de pelgrims door de vier prefecturen van Shikoku: Tokushima, Kochi, Ehime en Kagawa.

Wij gingen niet op pelgrimstocht, en bezochten alleen tempel 84: Yashima-ji. Al was dit met een andere reden, waarover later meer. Terwijl de pelgrims bij elke tempel een stempel in hun boekje krijgen, verzamelden wij iets anders: Starbucks-medailles. Ondertussen bezochten we bijzondere, verlaten plekken, en een kasteel dat er niet was.

Bad Romance

Vanmorgen gingen we naar het immigratiebureau, François en ik. Na dagen van voorbereiding, bestaande uit bezoekjes aan city hall, een bezoekje aan mijn vorige city hall (omdat ik daar op 1 januari ingeschreven stond en belasting betaalde), uren invulwerk en zelfs het in elkaar knippen en plakken van een document met romantische foto’s en onze eerste appjes, dacht ik het dossier wel klaar te hebben. Onze missie: mijn visum omzetten van Business Manager naar Spouse of Permanent Resident. Meer vrijheid, minder eisen, en uitzicht op PR voor mezelf na drie jaar. Hey ho, let’s go.

Naam Gebouw

Wie Deze autist ging naar Japan heeft gelezen, weet dat dit land nogal bureaucratisch kan zijn. Als nieuwkomer moet je eerst de magische driehoek van adres-telefoonnummer-bankrekening zien te doorbreken, waarna je eindelijk met iets anders kunt betalen dan de creditcard die je eigenlijk al had moeten opzeggen, of kadokaarten uit de convenience store. Tegen die tijd kom je er waarschijnlijk ook achter dat je beter een andere schrijfwijze van je naam had kunnen kiezen, want spaties, speciale tekens of doopnamen geven gegarandeerd problemen: ze passen niet in het vakje, of je input komt niet door de verificatie heen. En heb je al geleerd hoe je het cijfer 7 moet schrijven op z’n Japans? Ik wel, nadat mijn formulier voor automatische incasso werd teruggestuurd wegens “onleesbaar”. (Tip: Geen golvend lijntje bovenaan, en ook geen streepje door het midden.)

Na al deze lessen in 官僚主義 dacht ik dat ik het inmiddels wel doorhad. Maar toen ik een paar maanden geleden bij François introk, maakte ik een rookie mistake.

Nederland Speedrun

Twee weken geleden pakte ik het vliegtuig naar Nederland. Ik had twee lezingen, drie shoots, een meeting en een panel gepland staan, en daarbij was het een mooie gelegenheid om mijn vrienden en familie weer even te zien.

We zijn getrouwd!

Ik ben een vrij praktisch ingesteld mens. Romantiek is niet echt aan mij besteed, en toen François me een paar dagen geleden vroeg of ik wist wanneer zijn verjaardag was, zat ik er vijf dagen naast. (Hij is hetzelfde hierin, en vorig jaar was hij niet eens in het land tijdens mijn verjaardag, dus dat zorgt gelukkig niet voor scheve gezichten.) Ik was dan ook nooit zo van het trouwen. Ik wil geen kinderen, ik wil geen groot feest en ik draag geen ringen. Toch zijn we vandaag getrouwd.

Terug naar de RSS

Waarom zitten we eigenlijk allemaal op sociale media, terwijl het beste platform om op te schrijven je eigen is? Ik gaf mijn RSS-feed een prominentere plaats, en stofte mijn RSS-reader af.

PR

Vorig jaar april vierde François een jubileum: Hij woonde precies tien jaar in Japan! Daarvoor studeerde hij er ook al, maar dat telt niet – in ieder geval niet voor het immigratiebureau. Maar nu stond de teller dan toch echt op tien, wat betekende dat hij een permanente verblijfsvergunning (PR, ofwel Permanent Resident) mocht aanvragen!

De hand van Musk

Het was het gesprek van de dag gisteren: Een handgebaar van Elon Musk, voor sommigen overduidelijk een Hitlergroet, voor anderen een onschuldig handgebaar van een enthousiaste autist, en het zoveelste voorbeeld van Trump Derangement Syndrome – de blinde paniek waarin sommigen lijken te raken bij alles wat Trump en de zijnen doen.

Toeps, kattenvrouwtje

Er zijn van die dingen die ik, als je ze me een paar jaar geleden had verteld, nooit had geloofd. Dat ik naar Japan zou verhuizen, bijvoorbeeld. Maar zelfs dat zou ik minder onwaarschijnlijk hebben gevonden dan het volgende scenario: Dat ik met een Fransman in huis zou wonen, en zorg zou moeten dragen voor twee katten.

Het Grote Toeps Jaaroverzicht 2024, deel 2

Welkom bij deel twee van mijn jaaroverzicht! Het is aan te raden om eerst het eerste deel te lezen, tenzij je een of andere barbaar bent of zo. In dit overzicht gaan we verder waar we gebleven waren, namelijk in Nederland, in juli.

Het Grote Toeps Jaaroverzicht 2024, deel 1

Welkom bij Het Grote Toeps Jaaroverzicht. Het is een jaarlijkse traditie op deze blog – behalve vorig jaar dan, want toen zat ik vooral over m’n leven te klagen in deze post. In maart schreef ik nog wel iets wat op een jaaroverzicht leek, hier. Maar ik eindigde 2023 een beetje zoekend, en ik kan je vast verklappen, dat ging in 2024 niet helemaal over. Maar goed, laten we bij het begin beginnen.

Bezoekuur #2: Riemer

In mijn vorige post vertelde ik hoe mijn familie naar Japan kwam, en hoe ik vanuit Osaka naar Narita vloog om Riemer op te halen. Die kwam namelijk ook! We hadden het expres zo gepland dat de Riemer een aantal dagen zou overlappen met mijn familie, zodat we samen naar Disneyland konden gaan.

Bezoekuur #1: De fam

Het is eind 2024, en ineens is het alsof de pandemie nog maar een vage herinnering is – een nare droom, ergens in een ver verleden, waarin overheden bepaalden of je naar buiten mocht, je beroep mocht uitvoeren of je familie en vrienden mocht zien. Maar inmiddels lijkt alles weer als vanouds. Het aantal toeristen in Tokio is groter dan ooit (iets wat op zich best voordelig is voor iemand die een boek verkoopt over haar verhuizing naar Japan, haha) en zo kwamen naast Charlotte ook mijn vader, stiefmoeder, broertje, schoonzus en nichtje naar Japan. En Riemer. En Maan ook weer, deze keer voor een Artist-In-Residence.