Blog

Autastisch leven pre-order staat live, en ik kom naar Nederland!

Vorige week had ik ineens een dag met vleugels. Je weet wel, zo’n dag waarop je op onverklaarbare wijze – nou ja, ik denk eigenlijk dat het gewoon door mijn kantoor kwam – ineens veel energie hebt en allerlei klusjes afrondt. Ik was dus op kantoor, en de dag ervoor was ik bij de Off-House een bak duur ogende viltstiften tegengekomen. Ze kostten 55 yen (30 cent) per stuk, dus ik koos er tien. Met deze stiften ging ik aan de slag. Ik printte het woord “leven” uit en trok het over. Na twee vellen vol te hebben gekalkt, scande ik de boel in. Ik koos de mooiste versie en die photoshopte ik op mijn cover. Ook trok ik nog wat strepen, die ik vervolgens ook inscande en op de cover plakte. En ineens was ‘ie klaar.

Japan 101 – Wanneer ga je?

Regelmatig krijg ik van mensen de vraag of ik Japan-tips heb. Voor mensen met autisme, maar ook gewoon, in het algemeen. Daarom heb ik deze serie blogs gemaakt, zodat je goed beslagen op reis kan gaan. In dit deel vertel ik je alles over de seizoenen.

Drie weken met mensen

Twee oogjes en een screenshot uit de KLM-app. Meer stuurde mijn broertje niet. “Wat, komen jullie naar Japan?!” Ze kwamen nog geen week, zag ik op het ticket. “Ja, kleine yolo-actie”, antwoordde mijn broertje.

Japan 101 – Van en naar het vliegveld

Regelmatig krijg ik van mensen de vraag of ik Japan-tips heb. Voor mensen met autisme, maar ook gewoon, in het algemeen. Daarom heb ik deze serie blogs gemaakt, zodat je goed beslagen op reis kan gaan. We beginnen met deel 1: de reis naar Japan.

Nieuw boek updates

Altijd als ik aan een boek werk, heb ik hetzelfde probleem: mijn blog verandert in een stille woestijngrond, waar zo nu en dan een bosje tumbleweed voorbij waait. Mijn brein heeft maar een beperkte schrijfcapaciteit, dus om er nu na twee uur boek nog een blogpost achteraan te knallen… Vandaag besloot ik het andersom te doen: eerst de blog, en dan daarna maar eens kijken hoeveel ik nog voor het boek kan schrijven. Ik wil jullie namelijk wel graag op de hoogte houden van het schrijfproces!

1784

“Wat is uw geboortedatum?”
– “Uhm, zeven augustus 1784!”
“Weet u dat zeker, mevrouw?”

Twee Dutchies en een Shinto trouwceremonie

Enige tijd geleden kreeg ik een mailtje van Ingrid. Ze volgde me al een tijd op Instagram en wilde me nu inhuren als fotograaf. Dat klinkt in eerste instantie als een simpele opdracht – ik doe vaker fotoshoots in Japan, meestal van stellen, gezinnen of vrienden die hier op vakantie zijn. Ingrid had echter een speciaal verzoek: Ter ere van het huwelijksjubileum van haar en haar man, wilde het koppel graag een Shinto-trouwceremonie doen. Ik kreeg direct lichte paniek.

Nieuw boek nieuws!

Enige tijd geleden postte ik op Instagram dat ik met een nieuw boek bezig ben. Ik vroeg jullie om input voor het boek (werktitel: Handboek voor een autastisch leven), dat autistische mensen moet gaan helpen met het vormgeven van hun leven op een manier die voor ze werkt. Ik kreeg veel enthousiaste reacties en ging aan de slag. Daarna was het enige tijd stil, en niet zonder reden. Ik had namelijk het concept-contract van mijn uitgever ontvangen, en stond op het punt dat te ondertekenen. Maar iets hield me tegen…

Een half jaar getrouwd!

Jeetje, wat vliegt de tijd. François en ik zijn vandaag een half jaar getrouwd! Dat was voor mij ook meteen een goede gelegenheid om eindelijk eens onze trouwfoto’s af te maken. Oké, ze waren ook een maand later gemaakt, maar het begon een beetje gênant te worden.

Ik hoop op een beter links

Vorige week brak er iets in me. Directe aanleiding was de moordaanslag op conservatieve opiniemaker Charlie Kirk. Hier moet ik nu semi-verplicht een stukje typen over dat ik zijn gedachtegoed niet deel, voordat ik kan zeggen dat ik de reactie van een aantal lieden op links uiterst teleurstellend, en behoorlijk zorgwekkend vind. Ik stip verder nog even aan dat sommigen op rechts óók regelmatig belachelijk reageren op nieuws, want dat is hoe je geacht wordt zulke discussies te navigeren. Men moet niet denken dat je aan de verkeerde kant van de geschiedenis staat, natuurlijk.

Over femicide, het opeisen van de nacht, en al dan niet witte heteromannen

Vanmorgen toen ik wakker werd, opende ik Threads. Ik zal wel een notificatie gehad hebben van iets of zo, maar voordat ik het goed en wel doorhad scrolde ik alweer doelloos door mijn feed. Een post van Tim Hofman trok mijn aandacht.

Een sportwagen, een Dutchie op een Japanse berg en een Frenchie naast een Nederlandse molen

François hield nooit zo van rijden. Hij houdt van auto’s, dat wel, maar het rijden zelf vond hij maar eng. Toen we vorig jaar Sakaiminato bezochten, een afgelegen dorp dat geheel in het teken staat van een oude anime, brak het zweet hem al uit voordat we de parkeerplaats van de autoverhuur af waren. Maar dat kleine ritje op het Japanse platteland gaf hem het vertrouwen om vaker zoiets te proberen, en zo reden we in Tottori, Nagasaki, Shikoku, en een keer zelfs gewoon hier in de stad, met een groot Ikea-pakket dat ik verkeerd had besteld achterin de huurauto.

Saved by the bells

Mensen die Deze autist ging naar Japan hebben gelezen, en mensen die deze blog al jaren volgen, weten dat ik in 2022 als (Startup) Business Manager naar Japan ben verhuisd. Maar nu de Japanse overheid zich recentelijk heeft voorgenomen om de criteria voor dit visum grondig op de schop te doen, krijg ik bezorgde appjes van een aantal van jullie: “Is dit ook op jou van toepassing?!”

Toeps, 41 (ja, echt!)

Nadat ik hier vorige week uit de doeken deed dat mijn geld op begon te raken, drukten jullie massaal op de onderstaande Kofi-knop. Het was niet mijn bedoeling om om geld te bedelen, maar jullie kleine bijdragen zijn heel erg welkom, dus dank daarvoor!

Deze week mailde ik wat heen en weer met mijn accountant, die voor de lening tussen Toeps-de-persoon en Toeps-de-BV een goede oplossing bleek te hebben: We kunnen de schuld afstrepen tegen een belastingvrije ontslagvergoeding voor mij als directeur, waarna we mooi op nul uitkomen.

Mijn geld is op

Deze autist ging naar Japan en wat er toen gebeurde zal je verbazen: ze richtte een Japanse BV op, betaalde zich scheel aan accountants, juristen en belastingen, en zag toen de bodem van haar bankrekening.