Altijd als ik aan een boek werk, heb ik hetzelfde probleem: mijn blog verandert in een stille woestijngrond, waar zo nu en dan een bosje tumbleweed voorbij waait. Mijn brein heeft maar een beperkte schrijfcapaciteit, dus om er nu na twee uur boek nog een blogpost achteraan te knallen… Vandaag besloot ik het andersom te doen: eerst de blog, en dan daarna maar eens kijken hoeveel ik nog voor het boek kan schrijven. Ik wil jullie namelijk wel graag op de hoogte houden van het schrijfproces!

Ik ben inmiddels bijna op de helft – van de eerste schrijfronde, that is. Ik heb informatie vergaard, interessante mensen geïnterviewd, en, dat hebben jullie wellicht al op sociale media voorbij zien komen, heel veel input van lezers verzameld. In een grote spreadsheet heb ik al jullie antwoorden geplakt, met daarbij jullie namen en usernames, en af en toe zelfs een keyword, zodat ik makkelijk dingen kan terugzoeken. Maar ik vroeg niet alleen feedback voor de inhoud, ook voor de cover wilde ik graag jullie meningen horen. En dat heb ik geweten!

Het begon met een opmerking van mijn editor: “Wat is je beoogde doelgroep eigenlijk? Want je cover oogt wel wat jong…”

Ah ja. Mijn werk oogt wat jong. Dat hoor ik al mijn hele leven. Zelfs toen ik nog fulltime fotograaf was, kreeg ik die feedback. “Dat is dus gewoon wie ik ben”, zou je kunnen denken. Maar het boek moet natuurlijk wel verkopen. En als veel meer mensen denken dat het jong oogt, of dat het voor tieners is, dan loop ik daarmee misschien wel een hoop lezers mis. Ik besloot het aan mijn Instagram-volgers te vragen.

Ik kreeg heel veel feedback – dank daarvoor! Maar soms is dat ook wel lastig. Want sommige mensen zeiden: “Leuk, ik hou van de kleuren!”, terwijl anderen zeiden: “Ik vind het veel te pastel.” Tja, naar wie luister je dan? Ook vonden sommigen van jullie de streepjes om “autastisch” te speels, en hoewel ik die zelf erg leuk vind, heb ik in de laatste versie toch mijn darlings gekilled. Goed, dat zegt nog niks, want we zijn pas bij versie 4.

Toen ik kunstacademie deed, duurden onze vakken vaak een week of acht. In de eerste of tweede week dacht iedereen altijd het ultieme ontwerp gemaakt te hebben, waarna de docent de boel figuurlijk platstampte en ons dwong om verder te experimenteren. Iedereen in tranen natuurlijk, maar als je dan na die acht weken terugkeek op dat oude werk, dacht je: Ja, die docent had helemaal gelijk. Sowieso moeten lijnen en het woord “leven” op de meest recente schets nog met echte materialen (verf, potlood) getekend worden, ingescand worden, en in het geheel worden geplaatst. Kortom: Ik verwacht minstens een versie 8.

En dan nu het ding dat ik het meest haatte op de kunstacademie: het uitleggen van mijn werk. Het klinkt altijd zo verzonnen (en soms was het dat ook), maar er zitten wel degelijk diepere betekenissen in de keuzes die ik maakte voor deze cover. Collega-schrijver Maaike Helmer reageerde: “Leuk die tape, het lijkt ook wel een soort fundering. En omdat het overlapt, wordt de fundering ook sterker!” Nu had ik deze betekenis nog niet zelf bedacht, maar ik vind ‘m goed, dus hij mag blijven.

Ik maakte allereerst een A. De A van Autastisch, natuurlijk. Ik vond het ook op een weg lijken. Ik koos masking tape, en andere fysieke materialen, omdat je een autastisch leven op jouw manier in elkaar “knutselt” en “inkleurt”. Ik trok de letters ruw over, omdat we niet exact binnen de lijntjes kleuren. Later heb ik de letters, voor de leesbaarheid en volwassenheid, wel weer iets meer in hun oorspronkelijke vorm teruggeduwd, maar in plaats daarvan komen dan de witte lijnen rond de A. Deze wil ik nog met potlood of krijt tekenen en inscannen – maar hierbij moet ik steeds de balans tussen speels en volwassen in de gaten houden. De kleuren en materialen symboliseren ook positiviteit. Ik wil dat mensen vrolijk worden van deze cover, omdat ik met het boek wil laten zien wat er allemaal wél kan in een autastisch leven.

Dan de titel. Voorheen was het “Handboek voor een autastisch leven”. Dit gaf sommige mensen ook kinderboek-vibes. Anderen dachten dat ik “werkboek” bedoelde, en verwachtten een boek met invulpagina’s. Nu staan er aan het eind van elk hoofdstuk wel vragen waar je zelf mee aan de slag kan, maar een invulboek is het niet. Dus om die verwarring te voorkomen, besloot ik de titel in te korten. “Autastisch leven” staat ook bovenaan lijstjes, omdat het met een A begint. (Niet een heel serieus argument, maar toch bedankt voor de tip, Marieke!) Om nog eens extra duidelijk te maken voor wie het boek is, voegde ik een ondertitel toe: “Een gids voor autistische tieners en volwassenen die willen leven op een manier die voor hen werkt”. (Zo staat ook meteen “autistisch” in de titel, dat is beter voor de SEO – aldus Marieke.) De ondertitel kan nog veranderen, maar ik denk dat ik zo in ieder geval een aantal misvattingen de wereld uit geholpen heb.

Dan de praktische zaken: Ik had het al even over het schrijven, dat loopt redelijk op schema. Maar dan is er ook nog het geregel dat komt kijken bij het zelf uitgeven. Het grootste deel van het geregel en gedoe komt voort uit het feit dat ik in Japan woon, en dat ik net mijn Japanse BV heb omgezet naar een eenmanszaak, maar goed, dat is nu eenmaal zo, dus daar moet ik ondertussen wel gewoon mee dealen.

Het begon al met het probleem dat Centraal Boekhuis, de toko die de distributie doet voor zo ongeveer alle boeken in Nederland, me niet terug wilde nemen. Ik was daar altijd al klant voor mijn Engelse en Duitse boeken, ook toen ik naar Japan verhuisde, maar enige tijd geleden zegde ik dat abonnement op, omdat het niet meer rendabel was. (Ik verkoop 99% van mijn Engelse en Duitse boeken via Amazon en Ingram.) Toen ik weer terug wilde, kon dat ineens niet meer. Ik had nu plots wél weer een Nederlands BTW-nummer en een KvK-inschrijving nodig. Zo’n BTW-nummer kan je als buitenlandse ondernemer wel aanvragen, maar een KvK-inschrijving gaat niet. Daar moet je namelijk een vast adres in Nederland voor hebben.

Gelukkig vond ik de Vrije Uitgevers, een tussenpersoon/club met uitgevers die in feite met z’n allen een CB-aansluiting delen. Zij accepteren me (als alles goed gaat) met enkel een BTW-nummer, dus dat ben ik nu aan het aanvragen. Oh en, ze zijn nog goedkoper ook.

Wat de Vrije Uitgevers ook eisen, is dat je een eigen webshop hebt. Nu denk je misschien, top, ik zie het kopje “shop” hierboven staan, dus die heb jij toch gewoon? Klopt, maar as we speak wordt daar enkel doorgelinkt naar externe verkoopkanalen. Ik moest namelijk, vanwege de overschakeling van BV naar eenmanszaak, een nieuw Stripe-account. (Stripe zorgt ervoor dat je betaald kan worden met iDeal en zo.) En om dat te laten uitbetalen, een nieuwe Japanse bankrekening. Ik koos voor een rekening bij Rakuten, maar het openingsproces duurde ongeveer een maand. Goed, inmiddels is Rakuten up and running, dus zodra mijn BTW-nummer, mijn inschrijving bij de Vrije Uitgevers, de cover en de flaptekst af zijn, kan de pre-order live. Tot die tijd kan je je hier inschrijven voor de nieuwsbrief, dan stuur ik je een mailtje zodra je kan bestellen.

Oh ja, nog iets: Zelf een boek uitgeven kost veel geld. Wat dat betreft had mijn timing niet slechter kunnen zijn, want een BV sluiten kost óók bakken met geld. Echt, elke keer als ik weer een belastingaanslag (“U werkt niet meer voor een bedrijf, dus mogen we even je inwonersbelasting voor het hele jaar nú innen?”) of een rekening van de accountant binnenkrijg (“We hebben een (1!) formulier voor je ingevuld, duurde ongeveer tien minuten, mogen we even 500 euro vangen?”) kan ik wel janken. Toch zal ik in maart naar Nederland moeten, voor de laatste loodjes en PR-campagne van dit boek. Hoe ik dat ga doen, weet ik oprecht nog niet. Ik hoop dus dat jullie straks flink gaan pre-orderen. (Er komen ook hogere tiers met speciale rewards, trouwens.) Tot die tijd zwoeg ik lekker door.