Het is een rommeltje
Links van me liggen mijn camera, mijn portemonnee, mijn etui in de vorm van een Yamanote Line-treinstel, een aanslag gemeentebelasting en mijn 24-70 lens, verpakt in bubbeltjesplastic. Rechts van me staat een bakje waar net nog cheetos in zaten met daarop twee chopsticks om vieze handen te voorkomen, en liggen oortjes, een externe HD en zes verpakkingen gordijnroedeklemmen van AliExpress, die ik niet voor gordijnen maar voor kabelmanagement wil gebruiken. Waarom zes? Omdat Ali zo traag was dat ik opnieuw bestelde, waarna de originele bestelling plots toch nog binnenkwam.
“I’m not here to make friends.”
Toepsie kan het
Deze week gaf ik WordPress-les aan zangeres Anne, die graag wat meer wilde weten over SSL, SEO en andere web-gerelateerde zaken. Ook zat ze met een dilemma: “Zal ik mijn blog en mijn professionele sites onder één naam gaan onderbrengen? Of staat dat juist onprofessioneel?” Het was een herkenbaar probleem, een keuze waar ik twee jaar geleden ook mee worstelde. Moet Toeps-de-autist wel bloggen op dezelfde site waar je Toeps-de-fotograaf kan boeken? Werkt dat niet tegen me?
Over Marie Kondo en haar 30 boeken
Sinds de première van Marie Kondo’s serie op Netflix staat haar opruimmethode weer in de schijnwerpers. En met die schijnwerpers komt ook kritiek, vooral in de vorm van een plaatje dat fervent gedeeld wordt op social media: “Marie Kondo is een monster!”, schrijft een schrijfster/journaliste boven een foto van Marie, met daarop een geknutseld tekstballonnetje: “Ideally, keep less than 30 books.”
“Eat well, travel often”
U krijgt verder geen terugkoppeling van deze melding
Al sinds ik hier woon, valt het me op dat er post kwijtraakt. En ik ben niet de enige die dat opvalt: ook mijn buren klagen erover.
Toen een aantal maanden geleden mijn nieuwe credit card niet aankwam, en PostNL de schuld op alles en iedereen probeerde af te schuiven, heb ik besloten hun app te gaan gebruiken. In die app krijg je een melding, inclusief foto, van elk poststuk dat naar je onderweg is.
2018 in een notendop
Om dit jaaroverzicht te maken, hoefde ik maar vijf bladzijdes terug te bladeren op deze blog. Ik heb minder gepost dan voorheen. Ergens jammer, en ik wil het in 2019 ook echt wel weer oppakken, maar tegelijkertijd begrijpelijk. Ik schreef het al in mijn vorige post: een boek schrijven en bloggen gaan niet goed samen. Wat we hieruit dan wel weer kunnen afleiden, is dat het met mijn boek voorspoedig gaat.
Bestel nu mijn boek: Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit
Autisme; da’s toch dat je heel snel lucifers kunt tellen, en weet dat 7 augustus 1984 op een dinsdag viel? Nou… Nee. Bianca Toeps legt in haar boek Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit haarfijn uit wat het wél betekent als je autisme hebt.
Omgekeerd evenredig
Er zijn dingen die niet goed samengaan. Muziek luisteren en typen. Open zijn en geheimen bewaren. Een webshop runnen, websites bouwen, foto’s maken en ontspannen. Een boek schrijven en bloggen. Maar toch staat nu Everglow op en probeer ik tegelijkertijd zinnen uit mijn toetsenbord te krijgen. Het is al te lang geleden.
Publicaties everywhere
De afgelopen maand zijn er een hoop dingen uitgekomen met mijn naam erop, of eronder. Misschien heb je een aantal dingen al via Twitter voorbij zien komen, maar hier zet ik ze nog even allemaal op een rijtje.
@biancatoeps op Instagram
Een duik in de archieven van Toeps Fotografie
Een tijdje geleden ontving ik een mailtje: of ik misschien interesse had in een NAS van Synology. Ik sprong nog net niet door het dak, want hell yeah: Natuurlijk wilde ik een NAS! Riemer had er al eentje, ook van Synology, toen we samen in Zaandam woonden. Ik heb er nog steeds een mapje op. Maar al mijn fotowerk op zíjn NAS gooien zou het ding per direct vol maken, dus een eigen NAS stond al tijden op mijn verlanglijstje.
“Does it spark joy?”
Toeps in Tokio #11 – Level up
Het is een tijdje geleden dat ik voor het laatst een blog postte. Toen was ik hier een week, nu vlieg ik over een week terug naar huis. De dagen zijn voorbij gevlogen. Ik bouwde een webshop, bewerkte een boel foto’s voor de shapewear-klant waarvoor ik voordat ik vertrok de campagne schoot, bewerkte nog meer foto’s, schreef een artikel voor Grazia (w00t!) en werkte aan mijn boek.
Toeps in Tokio #10 – Terug van amper weggeweest
Ik ben bijna een week in Tokio, en het voelt alsof ik niet weggeweest ben. Oké, het gebouw waar voorheen de Forever21 zat is plots gestript, de WEGO met vintage tegenover Tokyu Plaza is weg en Starbucks heeft het Halloween-menu in plaats van Sakura- of zomerdonuts. Maar over het algemeen kan ik precies verder waar ik gebleven was.
Identity Pokémon
Toen ik een jaar of twee geleden twitter weer afstofte, trof ik een community die zich bezighield met social justice. Ik las over racisme, validisme, feminisme… Ik leerde de taal en werd er zelf ook bijna een: een SJW, ofwel social justice warrior.
Ik mag in mijn handjes klappen
Over een week vlieg ik weer naar Tokio. Heel gek, vooral omdat het nog maar zo kort geleden is dat ik er was. Ik kwam terug in mei, het is nu oktober: er zitten maar vijf maandjes tussen.