Life
Van hilarische anekdotes tot posts waar de klaagmuur van zou zeggen: “Nou nou, gaat het een beetje mevrouw Toeps?” In deze categorie vind je blogs zoals blogs bedoeld waren, ooit, in 2004.
Corona-update: gaan we terug?
Ik was in Kyoto op de laatste etappe van mijn reis-in-reis, toen mensen me screenshots begonnen te sturen. “Nederland roept iedereen op terug naar huis te komen!” Huh? Wat?
Boekjaar 2019
Het jaar is bijna voorbij, dus laten we de balans opmaken. Zoals het een goede jaarrekening betaamt, beginnen we met de aansluiting op 2018. Oké Toeps, dat waren wel weer genoeg Nyenrode-grappen.
Tweedehands scoren in Nederland en Japan
Als vintage-nerd en tweedehands tovenaar hoor ik vaak: “Ik snap níet hoe je het doet. Ik vind nóóit iets leuks in de kringloopwinkel!” Dat is jammer, want tweedehands shoppen is goedkoop, goed voor het milieu én je scoort er unieke items mee. In deze blog verklap ik mijn geheimen, zodat jullie straks ook allemaal pareltjes op de kop tikken voor een paar euro.
Hoofdleegschudpost
Ik bouwde websites die nog op content wachten. Ik testte, fotografeerde en verkocht Polaroidcamera’s. Ik deed een shoot met Alex voor mijn webshopje. Ik liet tasjes drukken als gevolg van een uit de hand gelopen grap. Ik sprak twee keer voor een zaal mensen. Ik signeerde. Ik schoot portretten voor een toffe dame en ik mailde met mijn uitgever over boek twee. Ik kwam erachter dat ik moet concurreren met Paulien C. Mijn bovenburen stampen en elke ochtend om 7:00 beginnen de graafmachines, drilmachines en bouwvakkers met hun lawaai. Mijn hoofd is vol.
Shitstorm
Weten jullie nog dat Wie Is De Mol in Japan was (dat seizoen met Arjen Lubach en Kim Is Mol en zo?) en dat ze toen zo’n spel deden in de storm drains van Tokio? Nou, ik hoop dat die werken. Morgen verwachten ze namelijk golven van 13 meter en 750 millimeter regen. Ja, tyfoon […]
Ah shit, here we go again
“Nooit meer!”, riep ik, terwijl ik me kwaad maakte over regelafstanden, last-minute correcties en enkele danwel dubbele aanhalingstekens in mijn eerste boek, Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit. Mijn eerste boek, dat zeiden mensen. Mijn enige boek, dacht ik dan. Maar een paar maanden na de lancering begon het toch weer te kriebelen…
Over vriendschappen en relaties
Soms word ik wakker en merk ik meteen dat m’n hoofd niet lekker zit. Dan duik ik in een greppel van depressie en paniek en het gevoel dat ik bij de minste tegenslag in tranen kan uitbarsten. Vanmorgen ontwaakte ik bij Riemer als een greppelzombie van de bovenste plank. “Heb je slecht geslapen?”, vroeg Riemer. “Naar gedroomd?” Ik herinnerde me niks van mijn nacht of mijn dromen. Maar mijn hoofd zat verkeerd. Zoveel was duidelijk.
Super boring life update blogpost
Mijn boek krijgt een vierde druk! Oké, da’s niet per sé super boring. Da’s vet. Dat betekent namelijk dat er weer 3000 boeken bijgedrukt gaan worden, die, als het goed is, ook dit jaar nog wel de winkel uit zullen vliegen. Oh, ik kijk nu al uit naar de factuur die ik volgend jaar kan uitschrijven.
Japan again
Het begint meestal zo’n drie, vier weken nadat ik terug in Nederland ben. De eerste paar weken gaat alles prima: “Nee, het is goed om weer thuis te zijn, het begon me ook wel te vervelen in Japan en zo…” Maar dan heb ik iedereen weer gezien, heb ik de kadootjes uitgedeeld en de shirts (of nou ja, de helft ervan) in de shop gezet, en dan komen ze terug with a vengeance: de Japan-kriebels.
En zo kwam alles toch nog goe
Het was alsof niks volgens plan ging de afgelopen week. Het dak van mijn kantoorgebouw lekte, precies op de plek waar ik altijd fotografeer. Shoots werden afgezegd en verschoven wegens allerlei nare persoonlijke omstandigheden. (Begrijpelijk, ben ook niet boos op die mensen of zo, maar het is wel weer even een, eh, uitdaging, laten we maar zeggen.) Photoshoples-boekingen werden geannuleerd, en oh ja, zaterdag kreeg ik een mailtje van een statushouder die in het Soza-gebouw woont, en een Photoshoples zou mogen bijwonen: “Waar zijn jullie? Ik ben er!” De les is pas aankomend weekend.
Sociaal kapitaal
Ik ben nu drie weken terug uit Japan. Da’s gek. Toen ik drie weken ín Japan was, voelde het alsof ik nog maar net geland was. Drie weken terug voelt alsof ik nooit weg ben geweest. In Japan maakte ik me zorgen: ik had het rustig, er stond nog helemaal niks in de planning voor wanneer ik terug zou zijn en mijn spaarrekening had nog maar een paar duizend euro. Toeps van twee jaar terug zou me hard uitgelachen hebben: spaargeld?! Toe maar! En de Toeps van vandaag lacht ook, want geen werk? Ha! Hier, bákken!
De soundtrack van Tokio, 2019
Mijn meeste Japan-tripjes hebben een soundtrack. Vorig jaar lente luisterde ik veel naar Moana’s “How Far I’ll Go”, dankzij de afleveringen van The Voice Kids die ik toen keek. 2016 heeft AKB48’s “Sakura No Hanabiratachi” vanwege de documentaire die ik zag over de voornoemde meidengroep. (After Rain heet die, trouwens.) Mijn voorjaar van 2017 stond in het teken van Coldplay, omdat ik het concert bezocht in de Tokyo Dome. De “Something Just Like This Tokyo Remix” bracht me regelmatig terug naar die avond.
Dingen die ik vroeger leuk vond
Een paar dagen geleden zat ik chagrijnig op mijn kamertje. De dag ervoor was ik juist heel happy, want ik had allerlei plannen gemaakt en mijn agenda gevuld. Ik had heerlijk gewandeld door Shinjuku en daar al een heel stuk over getikt. Ik had het stuk nog niet gepost, want er moesten foto’s bij. Goede […]
Vanaf Schiphol
Ik zit hier met mijn noise cancelling koptelefoon, bij zo’n internetspot (maar op mijn eigen tethering 4G), vier rijen verwijderd van een of andere Wilco die ongetwijfeld de grappigste man op de werkvloer is, en nu non-stop moppen tapt om te verbergen dat ‘ie vliegen eigenlijk toch wel spannend vindt. Ondanks de koptelefoon is het rumoerig – ik snap nooit dat mensen denken dat die dingen wonderen doen.
When you buy from a small business, an actual person does a little happy dance
Een tijdje geleden zag ik een Pinterest-achtig plaatje voorbij komen met daarop de tekst: “When you buy from a small business, an actual person does a little happy dance”. Nu kan ik uit eerste hand bevestigen dat dat klopt: elke keer als iemand iets bestelt in mijn webshop, een shoot wil boeken of een website gemaakt wil hebben, denk ik: YESSS! Maar ik ben in mijn omgeving lang niet de enige small business. Ik werk voor ze, ik werk met ze, of ik koop hun goodies, omdat ze fantastisch zijn.
Drukdruk
Hoera! Mijn boek krijgt een tweede druk! De eerste tweeduizend exemplaren zijn bijna uitverkocht, en wel zó bijna uitverkocht dat er met spoed een extra lading besteld wordt: de anderhalf-de druk. Deze versie wordt ergens anders gedrukt, en heeft dus geen flappen en wellicht iets kleurverschil op de cover. Het liefst niet natuurlijk, maar ik […]