Het is een rommeltje

Links van me liggen mijn camera, mijn portemonnee, mijn etui in de vorm van een Yamanote Line-treinstel, een aanslag gemeentebelasting en mijn 24-70 lens, verpakt in bubbeltjesplastic. Rechts van me staat een bakje waar net nog cheetos in zaten met daarop twee chopsticks om vieze handen te voorkomen, en liggen oortjes, een externe HD en zes verpakkingen gordijnroedeklemmen van AliExpress, die ik niet voor gordijnen maar voor kabelmanagement wil gebruiken. Waarom zes? Omdat Ali zo traag was dat ik opnieuw bestelde, waarna de originele bestelling plots toch nog binnenkwam.

Klinkt als een rommeltje? Klopt. Althans, het zijn spullen die zich in de afgelopen twee à drie dagen verzameld hebben, en als ik zou willen is het hier binnen een uur weer helemaal konmari. Maar ik denk dat ik het nog even voor me uit schuif, want ik ben moe.

U suck

Maandagochtend begon met een ontzettend nare mail. Iemand was niet tevreden met mijn werk en besloot dat in de nacht van zondag op maandag te uiten in een (dronken?) bericht vol persoonlijke aanvallen. Gelukkig had ik maandagochtend een afspraak met lieve Iris, die goed bekend is met de fesjun-wereld en dus precies wist hoe ik me voelde. Iris was gelukkig erg tevreden met mijn werk, dus dat was een opsteker.

Dinsdag werkte ik hard op kantoor. Ik kocht eerder een goedkope monitor op Marktplaats, dus die sleepte ik mee in zo’n grote blauwe Ikea-tas. Vanaf nu heeft mijn kantoorbureau dus ook een groot scherm – al is ‘ie niet retina/HD, wat wel even wennen is.

Woensdag fotografeerde ik met model Elise en visagiste Minou voor mijn shop. We maakten ook wat vrij werk, want sinds Elise gestopt is met werken via een agency, is ze wat curvier geworden. Ze wilde graag wat foto’s van haar nieuwe figuur, dus die volgen asap! De foto’s voor de shop hoop ik deze week ook online te kunnen zetten, maar da’s even mijn laatste prioriteit.

Roze bril

Donderdag werkte ik weer op kantoor. Ik legde de laatste hand aan Iris’ site, en mailde wat met mijn uitgever en de pers. Mijn boek komt over anderhalve maand al uit, dus er moet met journalisten gepraat worden! Gisteren stuitte ik trouwens op deze lieve video, waarin Myrthe en Lotte super lieve dingen over mijn boek zeggen. Thank you!

In de avond kwam Riemer langs omdat het Valentijn was, en tegelijkertijd ons vierjarig jubileum. Ik kookte Japanse curry rice en we keken boze youtubers. Heerlijk.

Gisteren ging ik in de ochtend eerst langs Bril en Lens in Monnickendam, om mijn vintage Dior-bril te laten fixen. Die was vorige week namelijk van mijn hoofd gewaaid, of nou ja… Er waaide vermoedelijk een weggewaaide duif tegen me aan, waarna mijn bril op de grond belandde. Gelukkig was ‘ie niet gebroken, maar hij was verbogen en zat onder de krassen. Eelke kwam to the rescue en nu is de bril weer helemaal oké.

Plof

Charlotte was even mee naar Monnickendam, omdat we later die dag toch samen moesten werken. Ik fotografeerde bij een visagieschool in Amsterdam en Charlotte assisteert mij daarbij altijd. Dat is handig, én gezellig. Na afloop liepen we door de Kalverstraat richting het station, haalden we nog een beker chai bij de Starbucks en stapten we in onze treintjes naar huis. Eenmaal thuis at ik een bakje yoghurt, plofte ik op bed en viel ik in slaap.

En nu is het dus zaterdag, en zit ik in de rommel. Ik weet zeker dat jullie gaan lachen bij wat ik rommel noem, want zo erg is het allemaal niet. Maar mijn hoofd is even niet meer in staat om structuur aan te brengen – totaal overprikkeld. Tegelijkertijd verveel ik me. Ik denk dat ik zo Riemer maar ga lastigvallen.

2 reacties op “Het is een rommeltje”

  1. Mies schreef:

    Best herkenbaar, hoor!
    Dat al die kleine dingetjes er een heleboel lijken en je even niet weet waar en hoe te beginnen. Tegelijkertijd heb je er méér last van dan wanneer je fris en fruitig bent, dus is de ‘noodzaak’ tot orde aanbrengen groter. Maar díe energie heb je effe niet, haha.

    Maar je hebt best flink wat ondernomen, al met al!

  2. Janwillem schreef:

    Weet je wel hoe storend het is voor een autist om een blog te lezen waarin onbegrijpelijke woorden staan? Nu laat konmari me niet los. Typfout? Autocorrectie? Toch maar google. Opruimgoeroe Mari? Zucht, ik ben blij dat ik die niet ken….
    Overigens is mijn rommeltje toch wat groter dan bij jou vrees ik. Maar zo lang het als rommel nog ergens in een stapel ligt weet ik het te vinden. Zodra iets is opgeruimd, op een logische plek en/of in een handig iets, kan ik het als ik het nodig heb na heel lang zoeken en heel veel frustratieboosheid pas weer vinden. En dan zegt partnerlief doodleuk : je moet het ook op een vaste plek opruimen! Ja duh, waar dan? In een hele grote letterkast bij de G? Waar alle gordijnroedes-voor-kabelmanagement ook liggen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *