Oh jee, met dit verhaal ga ik echt heel oud klinken. Vroegah, back in the day, toen ik nog in Den Haag woonde, scoorde ik in een kringloopwinkel mijn eerste Polaroid-cam. Aan film komen was toen nog eenvoudig: je liep de fotozaak in De Passage in, en je kocht een pakje.

Van nachtmerrie tot sprookje

Maar toen! Mayhem! De Polaroid-fabriek ging sluiten, en film werd niet meer gemaakt. Natuurlijk was er nog een hoop in omloop, dus wie nu nog film wilde kopen, moest dat doen op eBay of bij Unsaleable, het bedrijf dat grote voorraden film opkocht en verkocht. Veel van die film was over datum, vandaar de naam.

Verlopen film levert creatieve effecten op, maar uiteindelijk wilden de verstokte Polaroid-gebruikers natuurlijk meer. En daar begint het sprookje van The Impossible Project.

Florian Kaps en André Bosman zijn op het sluitingsfeestje van Polaroid in Enschede, als ze besluiten dat ze de boel gaan redden. Met hulp van tien werknemers uit de fabriek, zullen ze Polaroids nieuw leven in gaan blazen!

Klein probleem: ze mogen de machines wel kopen, maar de geheimen van de chemie neemt Polaroid mee het graf in. Het team moet als het ware het wiel opnieuw uitvinden, wat leidde tot vlekkerige films, die je nog minutenlang moest beschermen tegen licht. En zaten er vroeger nog tien foto’s in een pakje, tegenwoordig komen ze in Enschede niet verder dan acht.

Goed, genoeg gezeurd, want ze werken in Enschede kneiterhard om elke batch film beter te krijgen dan de vorige. En omdat ze graag met ons willen delen hoe ze dat doen, organiseerden ze afgelopen vrijdag een open dag! Ik reageerde direct op de nieuwsbrief en lo and behold, ik zat erbij! Samen met Riemer, een groepje mensen uit alle hoeken van Nederland, twee Belgen en zelfs iemand uit Californië, kreeg ik een tour door de fabriek…

Ding dong, dienstmededeling: De foto’s zijn groot het mooist, dus ik heb speciaal hiervoor een geweldige lightbox-plugin geïnstalleerd. Als je op de foto klikt, opent de lightbox. Wie-hoe!

Met je bril met zijkapjes

Test-test-test! Overal in de fabriek liggen samples film die aan tests worden onderworpen

Dit geweldige bord geeft aan waar storingen zijn of iets aangevuld dient te worden

Ontploffingsgevaarlijke Polaroid-batterijen!

Grappig om te zien: mislukte Polaroids worden overal en nergens gebruikt als memo’s

Voor onze rondleiding was in alle ruimtes het licht aan, maar normaal gesproken gebeurt het meeste in het donker. Dan moet dus niet iemand ineens de deur open trekken!

Nog even en dit blikje gaat de Ketchup Song zingen, hehe!

Ontwikkelpasta! De blauwe vloeistof zorgt ervoor dat de foto tijdens het ontwikkelen van licht wordt afgeschermd. “Oude” Polaroids hadden dit trouwens niet nodig, maar wat daar het geheim van was…?

Soms gaat er wel eens iets stuk. Logisch, want alle machines zijn custom made en stokoud…

…dus dan moeten de Impossible-peeps het zelf zien te fixen!

Het helpt wel als niemand z’n vingers tussen de rollers stopt

Leuk verhaal: deze negatiefsnijder is ooit tweedehands gekocht zonder enige handleiding…

Dusse, Dexter: What does this button dooo?

Behalve kleine films wordt er ook 8×10 film geproduceerd. Poepduur (179 euro voor 10 foto’s!) maar oh zo gaaf!

En deze camera… Daarvoor is geen film te koop!

Jos fixt het even

Tegen het einde van de rondleiding kwamen we aan bij de repair service. Polaroid verkoopt ook refurbished camera’s, en ik heb er zelfs eens eentje aan hén verkocht! Het was een kapot exemplaar, en ik dacht, wellicht hebben ze er wat aan. Dat hadden ze, want in deze kamer lagen dózen vol onderdelen, van elk mogelijk type camera.

Gelukkig was ik op het laatste moment zo slim om mijn kapotte SX-70 mee te nemen. Ik vroeg of de handige reparatiemeneer er even naar kon kijken, en dat kon hij! In no-time lag mijn hele camera uit elkaar, en ging hij in de kratten op zoek naar vervangende onderdelen. Hij zette mijn camera weer in elkaar, keek even door de zoeker en twijfelde. Hij pakte één van de vervangende camera’s, zette daar een ander lensje op en zei: “Je mag ook deze hebben!”. En zo ging ik naar huis met een camera met een zo goed als nieuwe zoeker! Omdat mijn film verprutst was door het openmaken, mocht ik ook direct een nieuw pakje film uitzoeken. Zo lief!

Mijn oude baby op de reparatietafel…

Koelkast

Vervolgens kregen we nog een kijkje in het magazijn, een giga koelcel waar alle Polaroids worden bewaard. Niet te veel, anders bederven ze. Aan het einde van de rondleiding kwamen we in het winkeltje, waar vanuit een kleine snackbarvitrine pakjes film worden verkocht. Ik nam een pakje mee, en staarde verlekkerd naar de telefoonprinter. Hij is duur, maar ooit, ooit… Dit ding móet ik gewoon hebben!

Behalve foto’s maakte ik ook nog een vlog, die jullie hieronder kunnen bekijken. Heb je direct zin gekregen om Polaroids te bestellen? Dat doe je hier!