Categorie: Tekst
Soms vind ik ergens wat van. Van genderneutrale kinderkleding bijvoorbeeld, of van Geertje W. Dan schrijf ik dat van me af in een column, of nou ja, ik weet niet of het een column mag heten, dus ik noem het liever “toeps vindt dingen“.
Ook als ik tv kijk, wil ik me nog wel eens opwinden. En zeg nou zelf, die “challenges” in Holland’s Next Top Model zijn toch ook gewoon idioot? Lees mijn heerlijk kritische recaps hier.
Verder in deze categorie: interviews. Dutchies in Tokio, curvy modellen in New York… In deze categorie vind je ook een aantal interviews uit de Fashionmilk-tijd terug.
Recap! Holland’s Next Top Model 11 ep. 3 – Metamorfosetranen
Ja hoor, het is weer tijd voor jullie favoriete aflevering: de make-overs! Drama gegarandeerd sinds seizoen 1. Je zou denken dat de brave blondine inmiddels wel weet wat haar boven het hoofd hangt, maar niets blijkt minder waar.
RECAP! Holland’s Next Top Model 11 ep. 2 – De grote verdwijntruc
De spannende muziek zwelt aan, want nu begint het pas écht: het nieuwe seizoen van Holland’s Next Top Model. Hierna hoeven we niet meer te kijken, want dit is volgens Nigel “the best season ever”. Kim vertelt ons dat ze een sprankelende persoonlijkheid zoekt, en iemand die allround is. JP citeert RuPaul, en zegt te zoeken naar “charisma, uniqueness, nerve and talent”. Ehm, JP, verkeerde programma.
RECAP! Holland’s Next Top Model 11 ep. 1 – Borduren met modellen
We beginnen het nieuwe seizoen Holland’s Next Top Model op de SS Rotterdam. Mijn vriend woont daar om de hoek, maar steeds als ze er iets spannends filmen, ontgaat dat mij compleet. Eerst de opnames van K3 Love Cruise, nu #tapmaddel… Als ik dat geweten had, had ik natuurlijk grandioos de paparazzi kunnen uithangen! Nu moet ik me door een aflevering van een dik half uur worstelen. Maar goed, voor jullie doe ik dat natuurlijk met liefde.
Holland’s Next Top Model 11 – De modellen
Ha! Jullie dachten dat ik dit niet meer deed hè? Maar ya gurl is dit seizoen niet op reis, en ik hoorde van veel mensen dat ze de recaps misten, dusse… I’m back! HNTM is ook back, met net als vorig jaar jongens en meiden. Ook de jury is hetzelfde gebleven. Weinig nieuws, dus laten we snel van start gaan met de kandidaten!
DHL is de hel
Mensen, ik ben zó kwaad. Op DHL. Om drie redenen. Luister en huiver.
Ik las een column van Saskia Noort
Hoera, ik sta in de LINDA. Althans, mijn naam wordt genoemd, en mijn blog wordt geciteerd in een vier pagina’s tellend artikel over skinny shaming. De schrijfster van het artikel legt uit waarom skinny shaming slecht is, en haalt daarbij mijn artikel “Kritiek leveren op de mode-industrie, Do’s and don’ts” aan. Fijn! Goed!
Een beetje jammer dat ik even verderop in het blad een column van Saskia Noort tegenkwam, die dat hele verhaal weer grandioos teniet doet.
Het is maar een lichaam
De laatste dagen is er op twitter veel te doen over body positivity, ofwel #bodyposi. Serena Verbon postte haar ex-zwangere buik in bikini, een radio-dj noemde dat “goor” en kreeg (terecht!) de volle laag, en dan was er een paar dagen later nog een twitteraarster die bekende al die #bodyposi-posts van de laatste tijd een beetje zat te worden. Een verkapte vraag om aandacht, zo noemde ze het.
Dutchies, of eh, Vlamingen in Tokio #5 – Charlotte
De Vlaamse Charlotte (31) is pastry chef en chocolatier en werkte tot voor kort bij een bakkerij in Harajuku. Ze belandde twee jaar geleden in Japan vanwege het werk van haar man.
Dutchies in Tokio, of eh, Odawara #4 – Jalisha
Voor mijn afspraak met Jalisha (25) moet ik de stad uit. Op zo’n anderhalf uur van Tokio ligt Odawara, een plaatsje dat ik voorheen alleen kende als overstapstation richting de nabijgelegen onsen-dorpjes. (Een onsen is een badhuis gevuld met vulkanisch opgewarmd water, en omdat Odawara zo dichtbij Mt. Fuji ligt, zijn er onsen-resorts genoeg in de buurt.)
Dutchies in Tokio #3 – Melissa
Met Melissa (26) sprak ik af voor station Shinjuku, het drukste station van Tokio. “Onder dat grote videoscherm bij ALTA.” Shinjuku is nooit mijn favoriete station geweest, omdat ik er altijd genadeloos verdwaal, dus ik was blij dat ik het videoscherm, en even later ook Melissa, had gevonden.
Dutchies in Tokio #2 – Nadine en Charissa
Tweelingzusjes Charissa en Nadine (beiden 28) zijn, ondanks verschillende studies, toch allebei in Japan terechtgekomen. We spreken af in Hamarikyu Park, omdat het uitzicht daar zó Tokio is: achter de Japanse tuinen doemen de grote, glazen wolkenkrabbers van Shiodome op. Het contrast in Tokio waar de zusjes zo van houden is hier duidelijk zichtbaar.
Dutchies in Tokio #1: Maria
In eerste instantie had ik met Maria (26) afgesproken op Odaiba, een kunstmatig eiland in Tokyo Bay. Maar toen donkere wolken zich samenpakten boven Rainbow Bridge, besloten we te verplaatsen naar een van Maria’s andere lievelingsplekken: Electric Town Akihabara. We maken foto’s terwijl de toeristen in Mario Karts achter ons langs racen, en drinken daarna een kop koffie. Hoewel Maria zegt enkel “Japans voor noodgevallen” te spreken, is haar manier van spreken ontzettend Japans. Haar oh’s en ah’s, haar hmm’s en so-so-so’s… Ze verraden dat Maria toch Japanser is dan ze zelf denkt.
(hoe) moet je praten met alt-right?
Zoals jullie weten, schrijf ik af en toe ook politiek geëngageerde stukjes op deze blog. En hoewel mijn twitter-timeline net zo goed bestaat uit Balenciaga-crocs en Japanners die “fuck” leren zeggen, gaat het ook daar vaak over politiek. Ik volg activisten, politici, opiniemakers, advocaten. Geregeld retweet ik ze, of doe ik zelf een duit in het zakje. Maar de laatste tijd ben ik wat stiller. Ik vraag me namelijk iets af.
Het Japanse geheim voor alles
Laatst struinde ik tijdens het wachten op mijn trein door de AKO, en aldaar vond ik Het Geheim Voor Een Lang En Gelukkig leven. Of nou ja… Ik weet eigenlijk niet precies wíe ik moet geloven. Zo is er het Deense “Hygge”, het Zweedse “Lagom”, of “De Weg” van de Chinezen.
Ode aan de online wereld
*PLING* Ik krijg een mailtje binnen. Een persuitnodiging, van het Nederlands Fotomuseum. De mail vertelt me dat er binnenkort een tentoonstelling opent van Jacqueline Hassink, die op kosten van subsidieverstrekkers op vakantie is geweest. Zelf noemt ze het anders: Ze wil ons confronteren met onze smartphoneverslaving. Haar werk bestaat enerzijds uit foto’s van “white spots”, plekken waar je geen bereik hebt, en anderzijds uit candid snapshots genomen in de Japanse metro. Dat laatste irriteerde me vooral.
Waarom RTL’s Curvy Supermodel niet het antwoord op alles is
Zoals je misschien gezien hebt, heeft RTL een paar dagen geleden de jury van het nieuwe programma “Curvy Supermodel” bekendgemaakt. Dit programma is een soort Holland’s Next Top Model, maar dan voor vollere meiden. Twee reacties voel je van mijlenver aankomen: 1) “Hehe, eindelijk eens niet van die concentratiekampskeletten!”, en 2) “Huh? Maar… Die meiden zijn helemaal niet dik?!” Oh ja, en natuurlijk die van de alles op zichzelf betrekkende klaaghollander: “Ik ben 1.63 en heb maat 38 en ik ben 40 en daarom mocht ik niet meedoen en het is ONEERLIJK!”